Αν το θέλουν η Κυβέρνηση και η ΕΠΟ, ο τελικός θα είναι μια χαρά
Ο Βασίλης Σαμπράκος αναρωτιέται για ποιο λόγο η ΠΔΕ των UEFA & FIFA δεν είχε προετοιμαστεί για εναλλακτική έδρα, για ποιο λόγο δεν έφερε ξένους διαιτητές, και για ποιο λόγο η Αστυνομία δεν έχει εγγυηθεί ακόμη το αυτονόητο: την ασφάλεια όλων στον Βόλο.
Σήμερα είχα τη διάθεση να ασχοληθώ με το ρεσιτάλ του Μαξ Αλέγκρι στο Μόντε Κάρλο απέναντι στην πρωτόπειρη έκδοση της Μονακό του Λεονάρντο Ζαρντίμ, να αναφερθώ στο “κόλπο” που έστησε με τον Ντάνι Αλβες, το οποίο του έστρωσε το χαλί για τον τελικό του Κάρντιφ, αλλά και στην λύτρωση του Γκονζάλο Ιγκουαΐν με τα δύο γκολ που πέτυχε για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια σε αγώνα φάσης νοκ άουτ του Champions League. Είχα δηλαδή σκοπό να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Είναι όμως η στιγμή, και όλη αυτή η ανησυχία που με κατατρώει, που με αναγκάζει να ασχοληθώ με αυτό που πρόκειται να γίνει το βράδυ του Σαββάτου στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, το οποίο φυσικά φοβάμαι, όπως όλοι, ότι δεν θα μας επιτρέψει να μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο. Για να είμαστε όλοι “στην ίδια σελίδα”, πριν από το ραντεβού μας το βράδυ του Σαββάτου στο live του gazzetta.gr για να σχολιάσουμε τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 2017, βάζω σε ένα σημείωμα όλες τις σκέψεις που άρχισαν να με κατακλύζουν από τις ημέρες των ημιτελικών.
Ντράπηκα και έφριξα, όπως φαντάζομαι και η συντριπτική πλειονότητα των κανονικών Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων, με την αισθητική και τον πολιτισμό των ημιτελικών. Για ακόμη μια φορά προβλήθηκαν στην τηλεόρασή μου εικόνες που προσβάλουν την αισθητική και τον πολιτισμό μου, εικόνες που με κάνουν να ντρέπομαι, αλλά και να συνεχίζω να ζηλεύω όσα βλέπω στην τηλεόρασή μου από τα ντέρμπι όλης της υπόλοιπης Ευρώπης, ή τουλάχιστον από τα 5-6 μεγαλύτερα πρωταθλήματα. Και δεν αναφέρομαι στην ποιότητα του ποδοσφαιρικού θεάματος εντός τερέν αλλά στις συμπεριφορές των παραγόντων, των προπονητών και των λοιπών υπαλλήλων. Θα ήθελα να πιστεύω ότι τουλάχιστον στον τελικό τα πράγματα θα είναι αλλιώς, πιο πολιτισμένα, λιγότερο παρωχημένα, λιγότερο γραφικά, λιγότερο αντιαισθητικά. Ποιος όμως μπορεί να το εγγυηθεί αυτό στην Ελλάδα του 2017; Ποιος μπορεί να αναγκάσει όλους αυτούς που εργάζονται για τις δύο ΠΑΕ να συμπεριφερθούν σαν κανονικοί άνθρωποι; Ποιος θα αφήσει φουσκωτούς και γραφικούς εκτός Πανθεσσαλικού; Ποιον θα φοβηθούν οι μπράβοι και οι γραφικοί; Ποιες κυρώσεις, ποια αρχή;
Οπως όλοι, τρέμω στην ιδέα του τι θα συμβεί στον Βόλο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του τελικού. Δεν έχω διάθεση να κινδυνολογήσω, αλλά δεν μπορώ να μένω σιωπηλός μπροστά σε όλο αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας από τη στιγμή που προέκυψε το ζευγάρι του τελικού. Μια παντελώς απροετοίμαστη ΕΠΟ επέλεξε ένα παντελώς ανέτοιμο στάδιο για να κάνει τον τελικό. Ο Βόλος προσπαθεί να προετοιμαστεί και να προετοιμάσει το παρατημένο Πανθεσσαλικό για αυτό το παιχνίδι, και καλά κάνει, αλλά πώς είναι δυνατόν να περιμένει σήμερα η ΕΠΟ και το Υπουργείο ότι θα γίνουν τόσα θαύματα που από την Παρασκευή το Πανθεσσαλικό θα έχει μεταμορφωθεί σε επαρκή και ασφαλή έδρα για την διεξαγωγή ενός τελικού; Ποιος θα έχει την ευθύνη, και κυρίως ποιος και πώς θα την αναλάβει αν γίνει το κακό εξαιτίας μιας κακοτεχνίας που θα οφείλεται σε αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες, δηλαδή στο ότι άνθρωποι επιχειρούν στο πόδι να μετατρέψουν το Πανθεσσαλικό σε αυτό που θα έπρεπε να είναι;
Φυσικά ο λόγος που τρέμουμε όλοι στην ιδέα του τι θα συμβεί στον Βόλο δεν είναι μόνο η ακαταλληλότητα του Πανθεσσαλικού αλλά και η στάση μιας Αστυνομίας που έχει δείξει με κάθε τρόπο ότι δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη να δεσμευτεί ότι όλα θα κυλήσουν όπως κυλούν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πόλη – έδρα διεξαγωγής ενός αντίστοιχου ποδοσφαιρικού αγώνα. Μέσα από όσα διαβάζω και ακούω καταλαβαίνω ότι η διαχείριση της μάζας των οργανωμένων οπαδών των δύο ομάδων, που θα μετακινούνται μαζικά με τα λεωφορεία και θα οδηγηθούν μαζικά στο Στάδιο δεν δημιουργεί εφιαλτικές ανησυχίες. Τι πρόκειται όμως να γίνει με όλους αυτούς που θα μετακινηθούν μεμονωμένα στον Βόλο; Μια κυβέρνηση που θέλει να κόψει την κουβέντα που έχει ανοίξει με τη διοίκηση του ποδοσφαίρου και τους επιχειρηματίες περί της άρσης του μέτρου απαγόρευσης της μετακίνησης των οπαδών προφανώς και δεν “σκάει” σήμερα από αγωνία για το τι θα συμβεί από αύριο και μέχρι την Κυριακή στον Βόλο. Τα επεισόδια θα μπορούσαν να είναι βούτυρο στο ψωμί ενός Υπουργού που δεν θέλει να μπει σε πραγματική διαδικασία διαλόγου με το ποδόσφαιρο για να επιτραπούν οι μετακινήσεις με προδιαγραφές που θα εγγυώνται ότι θα χαιρόμαστε και δεν θα ντρεπόμαστε με όσα βλέπουμε στις κερκίδες. Δεν θέλω όμως ούτε να φαντάζομαι ότι μπορεί μια κυβέρνηση να διαχειρίζεται το ζήτημα του τελικού με τόσο ελαφριά καρδιά. Με ευχές δεν λύνονται προβλήματα, αλλά πραγματικά εύχομαι το βράδυ του Σαββάτου να μη μας βρει να διαβάζουμε ανακοινώσεις καταδίκης των επεισοδίων, γεμάτες από κορώνες και βαρύγδουπες υποσχέσεις για την πάταξη της γηπεδικής βίας. Μέχρι σήμερα όμως δεν έχει συμβεί το ελάχιστο που να με πείθει ότι η Πολιτεία έχει λάβει σοβαρά μέτρα πρόληψης των επεισοδίων στον Βόλο.
Για να μην κουράσω, θα ολοκληρώσω την καταγραφή των σκέψεών μου με την διαιτησία. Μια κανονική Επιτροπή Εξομάλυνσης, δηλαδή μια Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή της ΕΠΟ που έχει οριστεί από τις UEFA & FIFA για να επαναφέρει το ελληνικό ποδόσφαιρο σε καθεστώς ηρεμίας θα είχε ήδη ενεργήσει για να φέρει ξένους διαιτητές να διευθύνουν τον τελικό. Και την ίδια σκέψη θα έπρεπε να έχουν κάνει ανοιχτά και φωναχτά και οι διοικήσεις των δύο συλλόγων. Σκεφθείτε πόσο δηλητήριο θα αφαιρούσε από την υπόθεση του τελικού η είδηση ότι ο διαιτητής και όλοι οι συνεργάτες του θα ήταν παντελώς άγνωστοι με τον ελληνικό κόσμο του ποδοσφαίρου. Σκεφθείτε πόσο πιο “καθαρός” θα έμοιαζε ο τελικός στα μάτια των ποδοσφαιρόφιλων και φυσικά στα μάτια των οπαδών και των δύο συλλόγων. Σκεφθείτε πόσο διαφορετικό θα ήταν το βλέμμα όλων μας σε αυτό το ματς αν οι διαιτητές ήταν ξένοι και άρα όχι “ύποπτοι” στο μυαλό μας. Πόσο καλό θα του έκανε του ελληνικού ποδοσφαίρου ένας τελικός που θα φώναζε για την καθαρότητά του;
Δύο διοικήσεις οι οποίες κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών μας είπαν πολλά σχετικά με τη διάθεσή τους να αλλάξουν το ελληνικό ποδόσφαιρο και να επαναφέρουν το “50-50” καθεστώς, δεν μας είπαν τίποτα για τους διαιτητές του τελικού. Εμειναν σιωπηλές προκειμένου να διατηρήσουν το δικαίωμα να φωνάξουν, να ουρλιάξουν ή και να επαναστατήσουν μετά από τη λήξη του τελικού αν αυτό δεν τους βρει με το Κύπελλο στις αποσκευές. Και φυσικά σήμερα οι οπαδοί των δύο ομάδων, και ειδικά οι “καμμένοι”, ζουν με την προσδοκία ότι “έχει κανονίσει ο πρόεδρος, θα προστατέψει την ομάδα”. Για ποιο λόγο δεν φρόντισαν να συμφωνήσουν στην προφανή λύση, να ζητήσουν από την ΠΔΕ να φέρει ξένους διαιτητές, οι οποίοι θα τους είχαν απαλλάξει από την “υποχρέωση” που αισθάνονται ότι έχουν απέναντι στους οπαδούς να ... προστατέψουν την ομάδα; Για ποιο λόγο δεν νοιάστηκε η ΠΔΕ να γίνει η πρώτη διοίκηση της ΕΠΟ επί των ημερών της οποίας διεξήχθη τελικός που δεν ήταν ποτισμένος από το δηλητήριο της διαιτησίας;
Φυσικά η κουβέντα για τη διαιτησία είναι λιγότερο σοβαρή συγκριτικά με την κουβέντα για την ασφάλεια όσων θα βρεθούν στον Βόλο για τον τελικό. Κι είναι τόσο χαμηλά ο πήχης, δηλαδή έχουμε αναγκαστεί να ζούμε με τόσες εκπτώσεις (και) στο ποδόσφαιρο, που το βράδυ του Σαββάτου θα μας βρει ευτυχείς από ανακούφιση αν δεν έχει ανοίξει μύτη ακόμη και αν η νύχτα κυλήσει με έναν πόλεμο ανακοινώσεων μεταξύ των δύο ΠΑΕ για τη διαιτησία.
Εχω πάψει να ζω με την ψευδαίσθηση ότι τα media μπορούν να επηρεάσουν θετικά τη ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν είναι λοιπόν αυτή η σκοπιμότητα και η επιδίωξη αυτού του σημειώματος. Ο κύριος λόγος για να βάλω τις σκέψεις μου σε αυτό το κείμενο είναι η επιθυμία μου να είμαστε όλοι “στην ίδια σελίδα” πριν από το Σάββατο, και να φωνάξουμε μαζί ότι δεν είμαστε όσο κουτοί θα ήθελαν να είμαστε. Για να έχουμε εξηγηθεί εκ των προτέρων. Είναι ξεκάθαρο ότι αν το θέλει η Ελλάδα, δηλαδή η κυβέρνηση, μπορεί με άνεση να διαχειριστεί έναν “ΠΑΟΚ – ΑΕΚ” τελικό των 20 χιλιάδων θεατών, όταν δεν άνοιξε μύτη στον “Μίλαν – Λίβερπουλ” τελικό του Champions League το 2007 στο ΟΑΚΑ. Είναι ξεκάθαρο ότι αν το ήθελε – ειδικά αυτή – η διοίκηση της ΕΠΟ θα μπορούσε να έχει διώξει το δηλητήριο της διαιτησίας και να έχει δημιουργήσει καθεστώς “50-50” με την επιλογή ξένων διαιτητών. Είναι το ίδιο ξεκάθαρο ότι αν το ήθελε η σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ θα μπορούσε να έχει εκπονήσει εκ των προτέρων, δηλαδή προτού καν διεξαχθούν οι δύο ημιτελικοί, ένα σχέδιο με εναλλακτική έδρα διεξαγωγής εκτός του ΟΑΚΑ και ακριβές χρονοδιάγραμμα εργασιών για την προετοιμασία του γηπέδου.
Με τον κοινό δημόσιο λόγο τους, ο Ιβάν Σαββίδης και ο Δημήτρης Μελισσανίδης υποσχέθηκαν έναν καθαρό και πολιτισμένο τελικό. Θα έπρεπε να έχουν κάνει το ίδιο, με λόγους και πράξεις, τόσο (ειδικά αυτή) η διοίκηση της ΕΠΟ made by UEFA & FIFA όσο και η διοίκηση της χώρας. Κάνω την ευχή να μην αναγκαστώ να συνεχίσω αυτό το κείμενο το βράδυ του Σαββάτου.
Πηγή: gazzetta.gr
Πηγή: gazzetta.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου